Wij zijn er even niet

Hong Kong

 

Reisverslag: 15 - 20 april 2009

Voor Hong Kong waren wij in Vietnam.

Hieronder is het verslag te lezen van de eerste keer dat we tijdens onze reis in Hong Kong kwamen. Het verslag van de tweede keer staat een stukje verderop. Tussendoor zijn we in Indonesië geweest.

Woensdag 15 april 2009: Ho Chi Minh City (Vietnam) – Hong Kong

 

Een tikje te laat vliegen we in twee uur en drie kwartier naar Hong Kong. Een heel andere wereld. We weten niet precies wat ons te wachten staat. Druk, modern, hoge gebouwen, maar is het ook wat? We hebben vijf dagen om daar het antwoord op te vinden. Het vliegveld bij aankomst geeft al een indicatie. Er zijn folders te over met alles wat je maar wilt weten, het openbaar vervoer is goed geregeld en de douaneformaliteiten zijn snel achter de rug.

Een dubbeldeksbus (dat krijg je met een Engels verleden) brengt ons in een minuut of veertig van het vliegveld op Lantau Island naar Kowloon. Dat deel van Hong Kong vormt, samen met de noordkant van Hong Kong Island, het hart van Hong Kong. Denk nou niet dat het buiten deze stukken lekker rustig is, want Hong Kong is een van de dikstbevolkte gebieden ter wereld, maar het scheelt wel wat. We hebben voor de eerste drie nachten een kamer geboekt in het Venetian Hostel aan Nathan Road, de slagader van Kowloon. We zitten op de 14e verdieping in een groot complex vol met gewone appartementen, vele andere hostels en bedrijfjes. We hebben wat moeite de juiste plek te vinden, want ons hostel opereert onder meerdere namen (logisch?) en we blijken ons te moeten melden op de 13e verdieping (ook logisch?). De kamer is krap bemeten, maar dat is in Hong Kong gebruikelijk. We schijnen zelfs een relatief grote kamer te hebben, terwijl deze toch echt niet meer dan 2 bij 5 meter is, inclusief badkamer. Maar hij ziet er goed uit, het uitzicht is uitstekend, de locatie zeer centraal en alles zit er op en er aan.

Nadat we ons hebben geïnstalleerd, lopen we wat rond in de omgeving. Veel neon-reclame, daar staat Hong Kong om bekend. In zijn algemeenheid zijn de gebouwen hier niet echt mooi. Sterker nog, er staan nogal wat lelijke betonnen dozen die in de buitenwijken van een gemiddelde Russische stad niet zouden misstaan. Zo nu en dan staat er dan weer een flitsend nieuw kantoorpand tussen. Als je in Hong Kong bent, vergeet dan vooral niet omhoog te kijken. Heel veel restaurants en andere bedrijven zitten op hoogte. Een kapsalon op de twaalfde of een restaurant op de negende verdieping is heel normaal. Het aantal restaurants in Hong Kong is onvoorstelbaar groot en alle soorten en maten zijn aanwezig. Wij kiezen voor Koreaans restaurant Cho Won op Cameron Road, slechts op de 1e verdieping. We kiezen voor het menu van de dag en dat is daar elke dag: een barbecue. Geen barbecue met kooltjes zoals wij die kennen, maar meer een hete ronde metalen plaat in het midden van de tafel waar men een flinke vlam onder gooit. Vervolgens bak je daar het vlees op en dat eet je samen met de andere zaken die men op tafel zet. Behalve de gemarineerde kipfilet en het voor ons op maat geknipte spareripvlees krijgen we maar liefst elf bakjes met groente erbij. We doen ons best, maar we krijgen niet alles op. We mogen het toch omschrijven als een copieuze maaltijd, zeker met de soep en het toetje ook nog meegerekend, want dat hoort ook nog bij het menu. De rekening is even schrikken als je net uit Vietnam komt, maar dat hebben we er graag voor over, want we hebben genoten. Het regent inmiddels, dus we zoeken onze hotelkamer op. Het lijkt er op dat er meer dan voldoende te doen is in Hong Kong voor die vijf dagen dat wij er zullen zijn. We hoeven ons niet te vervelen.

Donderdag 16 april 2009: Hong Kong

     

 

Het bed is een beetje kort voor Rob die met zijn 1.81 meter voor een Nederlander niet bijzonder lang is, maar vergeleken bij de gemiddelde Aziaat wel. Met de tenen een stukje buitenboord gaat het allemaal wel. Het is uitstekend weer, een graadje of 25 en een beetje bewolking. We lopen naar de Star Ferry pier en nemen daar de veerboot naar de Central Piers op Hong Kong Island. Dat is maar een heel klein stukje en je doet er dan ook nog geen tien minuten over. Je kunt er ook met de metro heen, maar met de boot is toch anders. Nu kunnen we de skyline goed bewonderen, dat is toch wat lastig met de metro. We zien dat Philips en Fortis hier ook kantoren hebben, maar welk zichzelf respecterend internationaal bedrijf heeft er geen kantoor in Hong Kong? Bij de VVV op het vliegveld hebben we een boekje met wandelingen bemachtigd en vandaag gaan we de “Central & Western District Walk” doen.

Al snel komen we in een deel van de stad waar allerlei zaken verkocht worden die je in Nederland zelden of nooit ziet. Er is een straat vol verkooppunten met vogelnestjes. Vogelnesten worden normaal gemaakt van takjes of vergelijkbaar materiaal, maar de salangaan (een bepaalde Aziatische zeezwaluw), maakt een nest van speeksel. De Chinezen betalen een hoop geld voor een lekkere soep van deze nestjes, vooral als er ook nog een beetje zwaluwbloed aan het nestje kleeft. Het klinkt niet erg aantrekkelijk, maar we hebben het nooit gegeten dus kunnen we er niet over oordelen. We zien ook nog een winkeldeur “We buy gallstones” staan, dus wij kijken nergens meer van op.

Op Des Voeux Road West verkoopt men vooral gedroogde zeeproducten. Dozen vol met zeekomkommers, zeepaardjes, scallops en schildpadruggen. Je zult het maar net nodig hebben, dan ben je hier op het juiste adres. Kun je gelijk nog wat elandgeweien en honderden andere traditionele medicijnen inslaan op Ko Shing Street. Waar je ook last van hebt, ze hebben er hier iets voor. Via antiekstraat Hollywood Road komen we bij de Man Mo tempel. Als je daar naar binnen gaat, wil je er zo snel mogelijk weer uit, want de wierrookdampen slaan op je ogen en je keel.

We staan enkele tientallen meters op de langste overdekte roltrap ter wereld langs Shelley Street. Je doet er 20 minuten over als je alle 800 meter mee naar boven (of naar beneden) gaat. De roltrap bestaat uit tientallen losse roltrappen en daartussen moet je steeds een paar meter lopen. Het is dus niet één roltrap van 800 meter lang, een beetje een onterecht wereldrecord wat ons betreft. Tussen 6 en 10 gaat hij naar beneden en de rest van de dag omhoog. Je zult maar in de nachtdienst zitten in het noorden van Hong Kong Island. Dan ontwikkel je superdikke kuiten, of je gaat verhuizen of op zoek naar een andere baan.

In Soho (South of Hollywood Road) vind je allerlei leuke barretjes en restaurants. Misschien komen we hier nog wel een keer terug deze dagen. Het laatste deel van de route wordt de beschrijving wat onduidelijk, maar we belanden uiteindelijk met een omweggetje waar we onze wandeling vooralsnog willen beëindigen. De Peak Tram is dé grote attractie van centraal Hong Kong en inderdaad, het is razend druk. Al sinds 1888 kun je met de tram van Garden Road naar Victoria Gap. Toen nog met een kleine houten tram die op stoom liep. Heden ten dage ga je met 120 man tegelijk naar boven en is de tram van binnen nog wel van hout, maar verder gaat alles computergestuurd. Het is een stukkie van niks, 1.4 kilometer ga je omhoog. Je stijgt van 28 naar 396 meter, dus het is wel een aardig steil traject. Het schuinste stuk heeft een stijgingspercentage van 27 procent en dat is best steil kunnen we mededelen. Het uitzicht op de stad is best aardig, maar verder stelt het allemaal niet zoveel voor. Als je wilt kun je op de top nog naar een Madame Tussauds-museum, maar daar hebben wij geen behoefte aan. We schieten wat plaatjes (helaas is er beduidend meer bewolking dan vanochtend) en dan nemen we de tram weer terug.

Via Hong Kong Park wandelen we naar de metro en een paar minuten later stappen we weer in Kowloon uit. We hebben trek gekregen van al dat gewandel en we nemen de lift naar de 8e verdieping waar een Thais restaurant “Sawadee Thai” moet zitten. We stellen ons er niet veel van voor, maar dat is volledig onterecht. Het kleine restaurantje wat wij ons voorstelden, blijkt een joekel van een Thai te zijn. We moeten nog even wennen aan het idee van de hoogbouw van Hong Kong, maar de lunch is prima. Terug naar het hotel lopen we door Kowloon Park, een behoorlijk groot park met zwembaden (meer badmeesters dan badgasten als wij er langs lopen) en erg goed onderhouden. In Hong Kong is zo’n beetje alles verboden dat werkt ontzettend goed. Eten of drinken in de metro: 100 Euro boete. Roken in het openbaar vervoer of in een park: 500 Euro boete. Iets op de grond gooien of op de grond spugen: 150 Euro overmaken naar de staat. De stad (en het openbaar vervoer) is dan ook brandschoon, heerlijk! Mogen ze zo morgen in Nederland invoeren. Alleen wordt dan bij ons de handhaving weer een probleem, want iedereen die dan zijn lege milkshakebeker in de struiken gooit komt er dan weer onderuit omdat hij een slechte jeugd zou hebben gehad. Daar kom je in Hong Kong niet mee weg, vrezen wij, en terecht.

We wandelen wat later naar de Avenue of Stars, aan de waterkant. De Skyline is verlicht, een fraai gezicht. Er zijn handafdrukken te zien van allerlei lokale sterren zoals Tommy Ti Lung en Raymond Chow, u kent ze vast. We zagen ook de handen van Bruce Lee, dat zegt ons tenminste iets. We lopen naar een iets ander deel van het centrum en komen bij Hing Fat, een Chinees restaurant. Ook hier genieten we met volle teugen van al het lekkers wat ons wordt voorgeschoten. We kiezen voor een combi met o.a. gemarineerde gesneden varkensoor en kwalreepjes met lente-ui. De kwalreepjes bevallen ons het beste, die zijn smakelijk in deze combinatie. Vergeleken met de gemiddelde wereldreiziger geven wij veel geld uit aan eten. Dat hebben wij er graag voor over, we hebben al zoveel lekkere dingen gegeten en gedronken tijdens onze reis, maar het is het meer dan waard.

Vrijdag 17 april 2009: Hong Kong

     

 

Net zoals in Amerika, Frankrijk en wellicht nog wel enkele landen, is er een Disneyland in Hong Kong. Het ligt een stukje buiten de stad, maar met de metro kom je er gemakkelijk. Er is een speciale halte (Disneyland Resort Station) voor de ingang van het park en een speciale Disneymetro brengt je erheen vanaf halte Sunny Bay. Wij brengen vandaag een bezoek aan Donald, Mickey en vele van hun vrienden. Het park gaat pas om 10.30 uur open, dus we hoeven niet bepaald te haasten deze ochtend. De entreeprijs is 350 Hong Kong Dollar, zo’n 33 Euro. We vragen ons af wat tegenwoordig een kaartje voor de Efteling kost.

Het is geen supergroot park, het is allemaal goed te belopen en in een kleine dag te doen. Je hebt natuurlijk de Main Street vol souvenirwinkels en de attracties zijn verdeeld over Adventureland, Fantasyland en Tomorrowland. Wij duiken eerst maar eens Space Mountain in voor een achtbaanrit door het universum. Dat blijkt achteraf ook gelijk de leukste attractie voor volwassenen (vindt Rob). Er zijn nogal wat attracties die eigenlijk alleen leuk zijn voor echt jonge kinderen. Die categorie zijn wij inmiddels ontgroeid, maar dan nog blijft er voldoende interessants over. We zien weer eens de hele wereld aan ons voorbijtrekken tijdens onze “It’s a small world”-reis. Dat deuntje blijft dus de rest van de dag weer in je hoofd hangen. Nederland wordt ook afgebeeld, uiteraard met tulpen, klompen en molens. The Many Adventures of Winnie the Pooh is een beetje erg suf, maar de Jungle River Cruise is wel weer aardig en het Festival of the Lion King is een waar spektakel. Joop v.d. Ende zou trots zijn op deze crew. We bekijken ook nog een 3D-film, met zo’n prachtig gekleurd brilletje op voor het effect.

Bij sommige attracties kun je gratis een fastpass halen. Deze pas geeft je het recht om ongeveer een uur later gebruik te maken van een snelle rij zodat je nauwelijks wachttijd hebt. Zeker als het druk is, kunnen we dit aanraden. De hele dag is het druk met mensen die Disney pins sparen en die deze komen ruilen. Als je serieus genomen wilt worden als Disneypinspaarder, dan hebt je je Disneyjaarkaart om je nek hangen en de band waar deze aan hangt helemaal vol met Disneypins. Wij vinden één Disneypin meer dan genoeg. Om 15.30 uur is er natuurlijk de traditionele Disneyparade. Alle Disneysterren komen voorbij op praalwagens, voorafgegaan door dansers en danseressen. De stoepen rondom Main Street stromen vol met mensen die een kijkje komen nemen. Om te voorkomen dat er gewonden vallen bij deze op meters afstand langzaam voorbijsukkelende karavaan, worden er diverse medewerkers ingezet die al een kwartier voor de start beginnen met mensen te beletten de straat over te steken. Het is echt een komisch gezicht hen daar zo serieus mee bezig te zien, terwijl de kans dat er iets gebeurt praktisch nul is. Ze nemen hun werk iets te serieus naar onze mening.

We nemen de metro weer terug naar ons hotel. Op een van de metrostations zijn de roltrappen uitgeschakeld om energie te besparen. Roltrappen zijn er juist om energie te besparen, maar dan wel die van metrogangers. Wie bedenkt nou zoiets? Wat later op de avond nemen we een menu bij het Szechuen Restaurant, niet onaardig.

Zaterdag 18 april 2009: Hong Kong

   

Hoewel er in Hong Kong veel mensen per vierkante kilometer wonen, is het fileleed zeer beperkt. Dat komt door het uitgebreide, betaalbare en uiterst efficiënte metronet en busvervoer en de tol die wordt geheven op diverse wegen. Zelfs in het centrum rijdt het verkeer dan ook goed door. Wij maken ook gebruik van de metro als we naar Nan Lian Garden gaan. Er is regen voorspeld en we hopen dat het meevalt of dat we weer terug zijn voordat het serieus begint te regenen. Ingeklemd tussen flatgebouwen en verkeersaders ligt deze klassieke tuin, een oase van rust. Vier elementen komen terug in deze tuinen: rotspartijen, water, houtstructuren en oude bomen. Pas in 2003 is men begonnen met de aanleg van deze Chinese tuin in de Tang-stijl. In 2006 is deze gratis toegankelijke tuin voor publiek geopend en het ziet er allemaal gelikt uit. Ook de tientallen kleurrijke Koi-karpers in de vijver hebben het zo te zien goed naar hun zin. Een oud vrouwtje vraagt aan Rob of hij weet hoe haar meegekregen digitale fototoestel werkt. Dat weet Rob wel, alleen is de batterij van het toestel volledig leeg dus plaatjes schieten zit er voor haar vandaag niet in. Gelukkig heeft een van de dames die met haar mee is gekomen een werkend toestel bij zich waardoor Rob hen met z’n drietjes toch nog kan vereeuwigen voor het paviljoen. Direct aan Nan Liang Garden grenst het Shan Men klooster. Hier heeft men fraaie vijvers aangelegd met vrolijk gekleurde waterlelies.

Onze volgende cultureel verantwoorde stop is bij de Sik Sik Yuen Wong tempel. Dit is een van de meest drukstbezochte tempels van Hong Kong en het heeft wat ons betreft een iets te hoog Efteling-gehalte. Busladingen vol mensen arriveren hier en iedereen steekt een hele bos met wierrookstokjes in de brand alvorens deze uit te stallen op de daarvoor aangewezen plekken. De hoeveelheid rook is enorm en je moet goed opletten dat er niet iemand met een set brandende stokjes tegen je t-shirt aan komt. Het komt op ons over alsof het voor de meeste mensen meer een gezellig tripje is, dan dat het ook nog echt iets met het vereren van een god te maken heeft. Het is wel leuk om naar dit gekrioel te kijken, dus wij hebben het wel een half uurtje naar ons zin.

We stappen bewust enkele metrohaltes te vroeg uit om te kunnen wandelen door wat interessante straten, deels met marktkramen. Er is een straat vol met winkels waar je van alles en nog wat kunt kopen voor je aquarium. Buiten hangen tientallen plastic zakjes met vissen zodat je gemakkelijk je keuze kunt maken. Als we een stukje verderop verse vruchtensappen willen bestellen, krijgen we een schoolmeesteraanwijsstok in ons handen gedrukt. De dame achter de toonbank is het Engels niet machtig, maar zo lukt het ook. Brigitte scoort een nieuwe portemonnee en Rob een nieuwe riem. De riem die hij voor 1 Euro aan heeft geschaft in Singapore, heeft het slechts een maand of twee volgehouden. Voor die prijs mag je toch eigenlijk wat meer verwachten! ;-)

De lunch gebruiken we bij California Pizza Chicken. We kiezen voor een pizza Pekingeend. Probeer dat maar eens in Nederland bij een gemiddelde pizzatent. De pizza valt een beetje tegen, dus misschien is het niet zo erg dat dit soort in Nederland niet verkrijgbaar is. Het regent inmiddels pijpenstelen en we besluiten een binnenactiviteit te zoeken. Het wordt het Hong Kong Science Museum, een ruim opgezet museum met vier verdiepingen vol met interactieve dingen over wetenschap en techniek. Er is een interessante expositie over “Exploration of TIME!”. Het leukste onderdeel van het museum is toch de sectie met spiegels. Spiegels die dusdanig zijn opgesteld dat je andere dingen ziet dan als je normaal in een spiegel kijkt. Je ziet jezelf op de kop, of tientallen keren, of slechts deels. Ook een galerij met optische illusies doet het goed bij ons. Als we het museum weer uit komen, plenst het nog altijd zodat we vlug terug lopen naar het hotel en onderweg zoveel als mogelijk gebruik schuilen onder de afdakjes van winkels en kantoorpanden. In de avond houden we het bij een sandwich, want we zitten nog steeds vol van de pizza van vanmiddag.

Zondag 19 april 2009: Hong Kong

 

Voor vandaag wordt er geen al te mooi weer opgegeven en we besluiten naar het Hong Kong Museum of Art te gaan. We zien er schilderijen, keramiek, aardewerk en experimentele moderne kunst die voor ons iets te experimenteel is. Met een audioset lopen we door alle zalen op de verschillende verdiepingen heen. Bij diverse objecten staat een nummer en als je dat nummer intikt, dan krijg je er wat extra informatie over. Al met al zijn we toch ruim twee uur onder de pannen.

Direct naast het museum ligt de Avenue of Stars. Nu is het licht en kunnen we beter zien wiens handafdruk er te zien is. Op Jackie Chan en Bruce Lee na kennen we niemand. Het zijn allemaal regionale sterren vrezen wij. Nadat wij in de middag een film hebben bekeken, komen we hier nog even terug voor de Symphony of Lights. Elke avond om 20 uur is er een lasershow op muziek te zien. Vanaf diverse hoge gebouwen straalt laserlicht de lucht in. Dat geeft wel een aardig effect gedurende een minuut of twintig, hoewel je je er ook weer niet teveel van voor moet stellen. We beëindigen de avond weer bij restaurant Hing Fat waar we enkele dagen geleden ook al met veel plezier aten.

Maandag 20 april 2009: Hong Kong – Jakarta (Indonesië)

Vanaf ons hotel naar het vliegveld gaan we met de metro en we zijn een klein uurtje bezig inclusief enkele keren overstappen. Onze Octopus card leveren we weer in en we krijgen het resterende saldo terug. We moeten naar Gate 71 voor onze vlucht CX 777 met Cathay Pacific naar Jakarta en dat is een flink stuk vanaf de incheckbalie. Deels gaat het zelfs met een metro. Met zo’n tien minuten vertraging kiezen we het luchtruim. Die tien minuten halen we gemakkelijk weer in tijdens de vlucht van 4 uur en 3 kwartier.

Reisverslag 16 - 19 mei 2009

Hieronder is het verslag te lezen van de tweede keer dat we tijdens onze reis in Hong Kong kwamen. Bovenaan deze pagina staat het verslag van de eerste keer. Tussendoor zijn we in Indonesië geweest.

Zaterdag 16 mei 2009: Sanur (Bali) – Hong Kong

Na een vlucht van vierenhalf uur zijn we weer op vertrouwd terrein, want hier waren we een maand geleden ook al. We schaffen weer een Octopus-card aan waarmee we met het openbaar vervoer kunnen en we pakken de bus naar het centrum. We denken nog wel te weten welke bus we de vorige keer hadden en we stappen in bij bus A12. Dat blijkt echter niet de goede bus. We hadden bus A21 moeten nemen, een beetje dom van ons. We stappen onderweg uit bij metrohalte Kowloon en doen het laatste stukje met de taxi. Dit keer krijgen we een kamer toebedeeld op de 7e verdieping van Mirador Mansion. De indeling van de kleine kamer is praktisch gelijk aan de vorige kamer die we hadden op de 14e verdieping. We kopen nog wat te drinken bij de 7 Eleven en stillen onze honger bij de McDonald’s voor we terugkeren naar onze hotelkamer. We internetten nog wat en dan is het tijd om te gaan slapen.

Zondag 17 mei 2009: Hong Kong

     

Rob is flink aan het snotteren vandaag. We gaan er maar vanuit dat hij geen varkensgriep heeft opgelopen en dat het vanzelf weer wegtrekt. In Hong Kong is het de gewoonte dat je een mondkapje voordoet als je verkouden bent om besmetting van anderen zoveel mogelijk te voorkomen, maar Rob ziet dat toch niet zo zitten. Alle liftknopjes worden momenteel elke twee uur ontsmet in het appartementencomplex waar wij zitten. We ontbijten bij een Chinees restaurant en lopen vervolgens naar de pier voor de boot naar Central, op Hong Kong Island. Dat tochtje duurt maar tien minuten en daar aangekomen wachten we even bij een andere pier voor de veerboot naar Lamma Island. Dit is een tocht van een half uurtje. Op zon- en feestdagen zijn de kaartjes voor de boot duurder dan op andere dagen.

Lamma Island blijkt een populaire bestemming te zijn voor een dagje uit. Hong Kong is grotendeels hoogbouw en dikbevolkt, hier vind je alleen maar wat laagbouw en verder is het natuur. Er is een stukje strand (Hung Shing Yeh Beach), je kunt er lekker wandelen en vis eten als je wilt. Wij wandelen van Yung Shue Wan in het noorden naar Sok Kwu Wan in het oosten, een wandeling van een kilometer of zes. De wandeling wordt als “gemakkelijk” omschreven, maar halverwege zit er toch een stevige klim in van twintig minuten. Met het fraaie weer van vandaag levert dat bij ons en vele andere wandelaars de nodige zweetdruppels op. Landschappelijk gezien is het geen hele bijzondere wandeling, maar de uitzichten zijn best aardig en het is weer een heel ander gezicht dan al die flatgebouwen van Hong Kong.

Als we met de veerboot weer in centraal Hong Kong aankomen, zoeken we een restaurant op in Kowloon. Het wordt “98˚C” oftwel 98 graden Celsius op Rock Road 23A. Wat precies de oorsprong van deze naam is, is ons niet duidelijk, maar het eten is goed en dat is het belangrijkst. Rob voelt zich door al dat gesnif en gesnotter niet geweldig, dus de rest van de middag en avond brengen we door op de hotelkamer.

Maandag 18 mei 2009: Hong Kong

     

We hebben drie doelen voor vandaag: twee Japanese Railway Passes kopen, naar de kapper en naar de Shatin Ten Thousand Buddhas Monastery. Gisteren hebben we al een bezoekje gebracht aan een bedrijfje wat visa’s regelt en waar we ook de Railway passen zouden moeten kunnen kopen. Op zondag waren ze echter gesloten en vandaag zijn ze vanaf 9.00 uur open. Als we er na een ontbijt bij de Starbucks arriveren, blijkt dat ze die passen helemaal niet verkopen. Wij hebben hun naam en adres van de officiële website van Japanese Railways, dus dat is wel wat raar. De kappers slapen allemaal nog uit. De meeste gaan pas om 11.00 of 12.00 uur open. Ze zijn meestal wel tot 23.00 uur open, kom daar in Nederland maar eens mee aan! Op internet zoeken we wat alternatieve verkoopadressen voor de treinpassen op. Het eerste alternatief blijkt niet meer te zitten op het aangegeven adres, maar bij International Holiway (nee, geen tikfout) Travel Agency is het raak. Het is een superklein kantoortje ergens goed verstopt op de 7e verdieping, maar ze helpen ons keurig. Voor ruim 300 Euro p.p. kunnen we in Japan 14 dagen achtereen onbeperkt met de trein.

Sommige kappers zijn ook wakker geworden en we laten ons bij een van hen knippen. Ze hebben twee tarieven. Je kunt een standard hairstyler kiezen voor 80 HK Dollar (7,5 Euro) of een professional hairstyler voor 140 HK Dollar. Haren wassen is bij de prijs inbegrepen . Wij gaan er maar van uit dat een gewone kapper ook fatsoenlijk kan knippen en kiezen voor de goedkope variant. Zo moeilijk zijn we niet, want Rob wil de tondeuse standje 6mm en bij Brigitte moeten alleen de dode punten eraf. Ruim een half uur later staan we weer buiten en kunnen we er haartechnisch weer even tegenaan.

Keurig geknipt nemen we de metro naar het Shatin klooster. Het is nog wel een aardig stukje bij het centrum vandaan, vijf haltes op de blauwe lijn. Tienduizend Boeddhabeelden lijkt wat veel, maar het schijnen er in het echt zelfs nog enkele duizenden meer te zijn en het aantal is nog altijd groeiende. Het is slechts enkele minuten lopen vanaf de metro en we zien het klooster links al liggen (denken we...). Als we enkele honderden treden opgeklauterd zijn, blijkt dat we niet bij het Shatin klooster, maar bij de ernaast gelegen begraafplaats zijn. Ook fraai, maar niet waarvoor we gekomen zijn. Bezweet dalen we weer af. Zoek je het Shatin klooster en zie je een grote roltrap op de plek waar je denkt dat die zit, dan zit je dus fout en moet je alsnog het paadje rechts langs de parkeerplaats nemen. We zijn niet de eersten en waarschijnlijk ook niet de laatsten die deze fout maken. Wederom een flinke klim naar boven, maar dit keer is er onderweg meer te zien. Er staan honderden, veelal goudkleurige beelden, manshoog en het zijn ook allemaal afbeeldingen van mannen. We worden op borden gewaarschuwd voor sluwe aapjes, maar die zien we helemaal niet. Een stuk omhoog staan wat tempels en daar staan dan weer duizenden kleine boeddhabeelden tentoongesteld. Je mag er je schoenen gewoon aanhouden en fotograferen is geen probleem, maar dan wel zonder flits. Ze zijn bezig met nieuwe grote beelden en men financiert alles met giften, want entreegeld wordt er niet geheven. Het uitzicht over Hong Kong is niet slecht vanaf deze hoogte en dit uitstapje blijkt een prima keuze voor enkele uren vertier. Je leest er niet veel over in de folders en reisgidsen.

Het is al wat later op de middag en we maken van onze late lunch een vroeg diner. Op de terugweg naar het hotel scoren we nog een sandwich bij de 7 Eleven, voor als we wat later op de avond trek krijgen. Er schijnen iets van 800 vestigingen van 7 Eleven in Hong Kong te zijn en dat verbaast ons niets, want we zien ze echt overal. Rob levert alvast het pasje in waarmee de deur van het hotel geopend kan worden. Daarmee krijgen we onze 100 Hong Kong Dollar borg weer terug. De vorige keer moesten we ook vroeg in de ochtend al weg naar het vliegveld en op dat tijdstip is er niemand aanwezig om de borg terug te geven. We krijgen nu alsnog de borg van de vorige keer terug, dat is wel netjes. We internetten nog wat en kijken wat t.v. voordat we op tijd gaan slapen, omdat we morgen rond 06.30 uur het pand willen verlaten richting Hong Kong Airport.

Dinsdag 19 mei 2009: Hong Kong – Tokyo (Japan)

Bus A21 is de snelste en goedkoopste optie om vanuit het centrum van Kowloon naar het vliegveld te komen. Je kunt voorin je bagage kwijt en je hoeft niet over te stappen. Drie kwartier nadat we ingestapt zijn, zijn we er al. We leveren onze Octopuskaarten in en krijgen het overgebleven saldo terug. Onze bagage wordt direct doorgeboekt naar Tokyo, dus we hoeven niets van de band te halen tijdens onze overstap in Manila. We wisten niet of dat kon, want de vlucht van Hong Kong naar Manila is met Cathay Pacific en de vlucht van Manila naar Tokyo is met Japan Airlines. Ze zitten in dezelfde alliantie, misschien is dat de reden dat het wel kan?

Vanuit Hong Kong gingen wij naar Japan.

e-mail: info (at) wijzijnerevenniet.nl HomeReisverslagenLinksTop en FlopTipsContactLeidsche Rijn